neey
05-01-2006, 02:19
Almanya'da bir dost ziyaretinden dönüyorduk. Arabayi ben
sürüyordum. Yolun ilerisinde bir kaza oldugunu gördüm. Ne olmus diye bakarken, birden dört yol agzinda oldugumuzu fark ettim. Isik kirmiziya dönmüs ve ben geçmistim.
Yapacak bir sey yoktu, olan olmustu. Duramazdim, yola devam ettim.
Gece yarisindan sonraydi. Saat 2 gibiydi. Allah'tan, çevrede polis falan
da yoktu.
Bu olayin üstünden bir hafta kadar geçmisti. Bir mektup aldim;
karakola çagiriyorlardi. Gittim. Beni bir odaya aldilar. "Bir konuda
bilginize basvuracagiz. Size bir fotograf gösterecegiz. Bu araba sizin
sirkete ait.
Geçen hafta, su gün, saat 02:12'de su kavsakta kirmizi isikta
geçerken kameraya yakalanmis. Bakin bakalim,
direksiyondaki kisiyi taniyor
musunuz?" Fotografa baktim, "Pek taniyamadim bu kisiyi" dedim.
Bunun üzerine bir fotograf daha çikardilar. Bu benim fotografimdi.
Bu sizin fotografiniz, bunu yabancilar subesinden bulduk. Biz,
otomobildeki kisi ile bu fotograftaki kisinin ayni oldugunu düsünüyoruz? Ne
dersiniz?"
dediler. "Cevap vermeden önce, isterseniz avukatinizla
görüsünüz" diye de eklediler. "isterseniz size prosedürü anlatalim.
Eger bu arabayi süren ben degilim derseniz, sizi mahkemeye verecegiz.
Mahkeme uzmanlara basvuracak. Eger resimdeki kisi oldugunuz ispat edilirse
para
cezasi alacaksiniz. Bu ceza, eger arabayi sürenin siz oldugunu
kabul ederseniz vereceginiz cezanin birkaç kati olacak. Bir de resmi
makamlari
oyalamaktan dolayi ayri bir cezaya maruz kalacaksiniz." Düsündüm.
Avukatima soracak bir sey yoktu. "Verin, bir daha bakayim
fotografa"
dedim. Sonra da "Evet, bu arabadaki kisi benim" dedim. Memnun
oldular,
"Dogru seçim yaptiniz" dediler. Yüklü bir ceza ödedim.. Ama
ehliyetime el
koydular. "Ne zaman alirim ehliyetimi geri?" diye sordugumda
"Bizden haber
bekleyiniz" dediler.
Aradan bir hafta geçti. Bir hastaneden davet aldim. Beni göz
klinigine
çagiriyorlardi. Gittim. Siki bir göz muayenesinden geçtim. Sonra
beni bir
grup doktorun karsisina çikardilar. Her biri benim raporu eline
alip,
"Renk körü degilsiniz. Gözünüzün saglam oldugunu biliyor musunuz?
Ama kirmizi isikta geçmissiniz" dediler. Artik bana ehliyetimi geri
verecekler diye düsündüm. Ama vermediler. Aradan bir hafta, on gün
geçti.
Yine hastaneden bir davet aldim; bu kez psikiyatri bölümünden.
Verilen tarihte hastaneye gittim. Beni bir odaya aldilar. Odada
dört doktor vardi. ilk doktor, "Raporunuza
bakiyorum. Gözleriniz saglammis. Ama
trafik isiklari kirmiziya döndükten tam 58 saniye sonra
geçmissiniz.
Bunun yanlis oldugunu biliyor musunuz?" diye sordu. Ben de "Evet,
yanlis
bir davranis" dedim. Ayni seyi, diger doktorlar da aynen
tekrarladi. Ben
de "Evet, yanlis bir davranis" diye ayni cevabi verdim. Artik bana
ehliyetimi geri verecekler diye düsündüm. Ama vermediler.
Aradan bir hafta, on gün gibi bir süre geçti. Bir mektupla karakola
davet
aldim. Gittim, sanirim artik ehliyetimi geri alacaktim. Ama
düsündügüm
gibi olmadi. "Sizi, trafige çikaracagiz" dediler. Bana bir program
verdiler. Bu, günde iki saatlik, dört günlük bir programdi. ilk gün
gittim. "Arabaya binin, sehir içinde dolasacagiz" dediler. Benimle
birlikte üç kisi daha bindi arabaya. Hareket ettim. ilk trafik
isiklarinda durdum. Yanimdaki görevli "Buna, trafik isigi
denir.
Kirmizida durulur. Sari isik, kirmiziya dönüsü gösteren uyaridir.
Anladiniz degil mi?" dedi. Ben de tekrarladim "Evet, kirmizi da
durulur.
Sari isik, kirmiziya dönüsü gösteren uyaridir." Isik yesile
döndügünde
kalktim. Görevli, "Yesil isikta da kalkilir. Degil mi?" dedi. Ben de
tekrar ettim, "Evet, yesil isikta kalkilir." Yolda bir süre sonra
kirmiziya dönen bir isiga rastladik. Bu kez arkadaki görevlilerden
birisi,
"Buna, trafik isigi denir. Kirmizida durulur. Sari isik, kirmiziya
dönüsü
gösteren uyaridir. Anladiniz degil mi?" dedi. Ben de tekrarladim,
"Evet,
kirmizida durulur. Sari isik, kirmiziya dönüsü gösteren uyaridir."
diye
tekrar ettim. Bu sahneyi iki saat süresince her isikta tekrarladik.
O günden sonraki üç günde de, yine arabama üç görevli bindi. Her
isikta ayni
sahne usanilmadan tekrarlandi. Ama sonunda ben de ehliyetimi
geri aldim.
Yukaridaki öyküyü Almanya'da yasayan bir Türk isadamindan dinledim.
"Sonuç
ne oldu?" dedim. Çok ciddi biçimde cevap verdi, "Ben artik
kirmizida hep
duruyorum."
sürüyordum. Yolun ilerisinde bir kaza oldugunu gördüm. Ne olmus diye bakarken, birden dört yol agzinda oldugumuzu fark ettim. Isik kirmiziya dönmüs ve ben geçmistim.
Yapacak bir sey yoktu, olan olmustu. Duramazdim, yola devam ettim.
Gece yarisindan sonraydi. Saat 2 gibiydi. Allah'tan, çevrede polis falan
da yoktu.
Bu olayin üstünden bir hafta kadar geçmisti. Bir mektup aldim;
karakola çagiriyorlardi. Gittim. Beni bir odaya aldilar. "Bir konuda
bilginize basvuracagiz. Size bir fotograf gösterecegiz. Bu araba sizin
sirkete ait.
Geçen hafta, su gün, saat 02:12'de su kavsakta kirmizi isikta
geçerken kameraya yakalanmis. Bakin bakalim,
direksiyondaki kisiyi taniyor
musunuz?" Fotografa baktim, "Pek taniyamadim bu kisiyi" dedim.
Bunun üzerine bir fotograf daha çikardilar. Bu benim fotografimdi.
Bu sizin fotografiniz, bunu yabancilar subesinden bulduk. Biz,
otomobildeki kisi ile bu fotograftaki kisinin ayni oldugunu düsünüyoruz? Ne
dersiniz?"
dediler. "Cevap vermeden önce, isterseniz avukatinizla
görüsünüz" diye de eklediler. "isterseniz size prosedürü anlatalim.
Eger bu arabayi süren ben degilim derseniz, sizi mahkemeye verecegiz.
Mahkeme uzmanlara basvuracak. Eger resimdeki kisi oldugunuz ispat edilirse
para
cezasi alacaksiniz. Bu ceza, eger arabayi sürenin siz oldugunu
kabul ederseniz vereceginiz cezanin birkaç kati olacak. Bir de resmi
makamlari
oyalamaktan dolayi ayri bir cezaya maruz kalacaksiniz." Düsündüm.
Avukatima soracak bir sey yoktu. "Verin, bir daha bakayim
fotografa"
dedim. Sonra da "Evet, bu arabadaki kisi benim" dedim. Memnun
oldular,
"Dogru seçim yaptiniz" dediler. Yüklü bir ceza ödedim.. Ama
ehliyetime el
koydular. "Ne zaman alirim ehliyetimi geri?" diye sordugumda
"Bizden haber
bekleyiniz" dediler.
Aradan bir hafta geçti. Bir hastaneden davet aldim. Beni göz
klinigine
çagiriyorlardi. Gittim. Siki bir göz muayenesinden geçtim. Sonra
beni bir
grup doktorun karsisina çikardilar. Her biri benim raporu eline
alip,
"Renk körü degilsiniz. Gözünüzün saglam oldugunu biliyor musunuz?
Ama kirmizi isikta geçmissiniz" dediler. Artik bana ehliyetimi geri
verecekler diye düsündüm. Ama vermediler. Aradan bir hafta, on gün
geçti.
Yine hastaneden bir davet aldim; bu kez psikiyatri bölümünden.
Verilen tarihte hastaneye gittim. Beni bir odaya aldilar. Odada
dört doktor vardi. ilk doktor, "Raporunuza
bakiyorum. Gözleriniz saglammis. Ama
trafik isiklari kirmiziya döndükten tam 58 saniye sonra
geçmissiniz.
Bunun yanlis oldugunu biliyor musunuz?" diye sordu. Ben de "Evet,
yanlis
bir davranis" dedim. Ayni seyi, diger doktorlar da aynen
tekrarladi. Ben
de "Evet, yanlis bir davranis" diye ayni cevabi verdim. Artik bana
ehliyetimi geri verecekler diye düsündüm. Ama vermediler.
Aradan bir hafta, on gün gibi bir süre geçti. Bir mektupla karakola
davet
aldim. Gittim, sanirim artik ehliyetimi geri alacaktim. Ama
düsündügüm
gibi olmadi. "Sizi, trafige çikaracagiz" dediler. Bana bir program
verdiler. Bu, günde iki saatlik, dört günlük bir programdi. ilk gün
gittim. "Arabaya binin, sehir içinde dolasacagiz" dediler. Benimle
birlikte üç kisi daha bindi arabaya. Hareket ettim. ilk trafik
isiklarinda durdum. Yanimdaki görevli "Buna, trafik isigi
denir.
Kirmizida durulur. Sari isik, kirmiziya dönüsü gösteren uyaridir.
Anladiniz degil mi?" dedi. Ben de tekrarladim "Evet, kirmizi da
durulur.
Sari isik, kirmiziya dönüsü gösteren uyaridir." Isik yesile
döndügünde
kalktim. Görevli, "Yesil isikta da kalkilir. Degil mi?" dedi. Ben de
tekrar ettim, "Evet, yesil isikta kalkilir." Yolda bir süre sonra
kirmiziya dönen bir isiga rastladik. Bu kez arkadaki görevlilerden
birisi,
"Buna, trafik isigi denir. Kirmizida durulur. Sari isik, kirmiziya
dönüsü
gösteren uyaridir. Anladiniz degil mi?" dedi. Ben de tekrarladim,
"Evet,
kirmizida durulur. Sari isik, kirmiziya dönüsü gösteren uyaridir."
diye
tekrar ettim. Bu sahneyi iki saat süresince her isikta tekrarladik.
O günden sonraki üç günde de, yine arabama üç görevli bindi. Her
isikta ayni
sahne usanilmadan tekrarlandi. Ama sonunda ben de ehliyetimi
geri aldim.
Yukaridaki öyküyü Almanya'da yasayan bir Türk isadamindan dinledim.
"Sonuç
ne oldu?" dedim. Çok ciddi biçimde cevap verdi, "Ben artik
kirmizida hep
duruyorum."